Keiveel hommels met den Amerikaan. Groenland binnenvallen. Shit verkopen bij den oekraiender. Afd steunen.

Wat doet slimme Theo? F35s kopen in plaats van Rafales.

Dat zijn toch wel heel verstandige mensen daar bij de N-VA.

Het gaat niet goed met jonge werknemers in België. Een recordaantal twintigers, dertigers en prille veertigers meldt zich ziek en heeft vervolgens langer dan een maand nodig om te herstellen. Dat blijkt uit een analyse van HLN. “Je verwacht dit niet bij mensen in die levensfase”, zeggen deskundigen. Wat is er aan de hand? We onderzochten de ‘epidemie’ op de werkvloer en ontdekten dat die zorgwekkende proporties aanneemt. Eén oorzaak voor de ziektegolf steekt er met kop en schouders bovenuit.

Er geldt een biologische wet voor alle volwassen mensen: hoe ouder we worden, hoe groter de kans op ernstige ziekte. Ons lichaam bereikt zijn fysieke top tussen 20 en 25 jaar. Ons brein ergens tussen 25 en 35 jaar. Vanaf dat moment gaat het langzaam bergaf. Dat betekent logischerwijs dat oudere mensen vaak meer tijd nodig hebben om te herstellen van ziekte dan jongere mensen. Het is geen verrassing dat werknemers boven de 45 jaar de hoofdmoot uitmaken van de langdurig zieken in ons land. Dat is altijd zo geweest. Maar zal het ook altijd zo blijven? Want er voltrekt zich de laatste vijftien jaar een zeer opmerkelijk fenomeen. Dat blijkt uit onderzoek van HLN.

• Hoe gingen we te werk?

Om de ‘epidemie’ op de Belgische arbeidsmarkt te onderzoeken deden we beroep op historische databestanden van HR-dienstverlener Securex, rapporten van het Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsuitkering (Riziv) en van de Hoge Raad voor Werkgelegenheid. We voerden ook gesprekken met vijf experts die jarenlange ervaring opbouwden in arbeidsgeneeskunde, psychologie en het analyseren van ziekteverzuim op het werk.

Om het fenomeen helder onder ogen te brengen, nemen we jou even mee naar een fictief Belgisch bedrijf in 2009. Onze firma telt tweeduizend werknemers die evenredig verdeeld zijn over twee leeftijdscategorieën: boven 45 jaar en onder 45 jaar. Als we historische statistieken over langdurige ziekte toepassen op het bedrijf, dan krijg je de volgende verdeling tussen jong en oud.

Werknemers boven de 45 jaar zijn met ruime voorsprong de grootste groep langdurig zieken. Liefst 86 oudere werknemers in ons fictieve bedrijf zijn al langer dan een maand afwezig. Van de jongere werknemers - iedereen onder 45 jaar - zitten er slechts 15 langer dan een maand ziek thuis. In 2009 worden de biologische wetten dus nog ruimschoots gerespecteerd. Onder oudere werknemers zijn er bijna zes keer meer langdurig zieken dan onder jongere werknemers. Dat is een enorme kloof. Maar kijk wat er gebeurt in datzelfde bedrijf in 2024.

Onze fictieve firma telt nu 101 medewerkers boven de 45 jaar die langer dan een maand thuis zitten, maar óók 32 medewerkers onder die leeftijd. De verhouding tussen oud en jong slinkt enorm. Van bijna zes keer zoveel naar slechts drie keer zoveel. De groei van langdurig zieken bij jonge werknemers ligt op een fenomenale 130 procent. Terwijl dat bij oudere werknemers slechts 17 procent is. Als dat tempo volgehouden wordt, dan is de kloof tussen jong en oud tegen 2050 gedicht. In ons fictief bedrijf zouden dan in dat jaar voor het eerst méér jongere mensen langdurig ziek zijn dan oudere. Wat biologisch gezien geen steek houdt.

Naar evolutionaire normen voltrekt de verandering in langdurige ziekte op onze arbeidsmarkt zich aan lichtsnelheid. Er zit slechts één generatie tussen de cijfers uit 2009 en die uit 2024. Toch ligt het heus niet enkel aan de nieuwe generatie jongeren.

In de ‘generatie Z’ (werknemers tussen 15 en 29 jaar oud) vallen er vandaag weliswaar dubbel zoveel mensen langer dan een maand uit dan in 2009, maar bij de generatie erboven (tussen 30 en 44 jaar oud) gaat de groei even hard. Het probleem zit dus óók bij de zogenaamde ‘mil­len­ni­als’.

Uit alle cijfers die we analyseerden blijkt: het aantal twintigers, dertigers en prille veertigers dat te ziek is om te werken, lag nooit hoger dan vandaag. Er zijn verschillen tussen werknemers, werklozen, zelfstandigen en ambtenaren, maar de trend is overal gelijkaardig. En dat is opmerkelijk. “Je verwacht niet dat mensen in die levensfase langdurig ziek worden”, zegt Lode Godderis, professor arbeidsgeneeskunde aan de KU Leuven. “We zien het aantal mensen dat lange tijd uitvalt al jaren stijgen. Voor ouderen wordt soms gewezen naar de afbouw van het brugpensioen en het feit dat er langer gewerkt moet worden, maar voor jongere mensen kan dat niet spelen. In theorie zou de groei in alle categorieën min of meer gelijke tred moeten houden. Dat gebeurt echter niet.”

• Wat is er aan de hand?

Er is eigenlijk maar één factor die een rol lijkt te spelen in de ‘epidemie’ die momenteel over de Belgische werkvloer rolt: ons brein. Dat heeft het blijkbaar steeds moeilijker om te volgen. Psychische gezondheidsproblemen hebben aan een razend tempo alle andere fysieke aandoeningen ingehaald als de belangrijkste reden waarom mensen zich te ziek voelen om te werken. In 2009 was dat anders.

Toen stonden problemen met spieren, pezen en gewrichten nog afgetekend op nummer één als oorzaak voor langdurige ziekte bij actieve werknemers. De kloof met mentale aandoeningen (depressie, burn-out, angst- of gedragsstoornis,...) bedroeg nog tien procentpunten. Vandaag is daar geen sprake meer van. Psychische ziekten hebben de leiding genomen en bouwden volgens de laatste statistieken al een voorsprong van vier procentpunten op.

Bij werknemers onder de dertig jaar gaat het zelfs nog iets harder. Op meer dan de helft van hun ziektebriefjes staat ondertussen een mentaal probleem als oorzaak voor langdurige afwezigheid op het werk. In de leeftijdscategorie erboven (tussen 30 en 54 jaar) gaat het al om veertig procent. Terwijl het bij 55-plussers om ‘slechts’ 25 procent gaat.

Uit analyse van de data blijkt dat vrouwen, hoogopgeleiden en bedienden meer risico lopen om langdurig ziek te worden als gevolg van psychologische gezondheidsproblemen dan andere groepen. Zeker als ze werkzaam zijn in onderstaande sectoren is er een verhoogd risico op uitval wegens mentale ziekte.

“Helaas schrik ik niet van de trend”, zegt neuropsycholoog Michaël Portzky. Hij ontwikkelde jaren geleden een test waarmee je mentale veerkracht bij mensen kan meten en zag in 2018 al een tsunami op ons afkomen. “Ik trok toen naar Vlaamse scholen en liet duizenden jongeren de test afnemen.” Wat bleek? Eén op de vier bevond zich in een risicogroep voor het ontwikkelen van psychische problemen.

“In het onderwijs konden sommigen die resultaten amper geloven”, herinnert Portzky zich. “Een paar jaar voordien maakte ik hetzelfde mee toen ik de cijfers van een test bij volwassenen presenteerde aan de overheid. Toen ze de resultaten zagen, dachten ze dat er een rekenfout gemaakt was. Maar vandaag zien we het voor onze ogen gebeuren: de toename aan mentale aandoeningen doet steeds meer jonge, gezonde mensen voor lange tijd uitvallen.”

• Schoolverzuim

Het lijkt er bovendien op dat de trend niet snel zal keren. Want in onze scholen voltrekt zich vandaag exact hetzelfde fenomeen als op de arbeidsmarkt. Op zes jaar tijd zagen de Centra voor Leerlingenbegeleiding de dossiers voor langdurig schoolverzuim wegens ziekte met bijna zestig procent stijgen. Ook zij wijzen naar psychologische gezondheidsproblemen als belangrijkste factor voor de groei.

Cijfers van Bednet onderschrijven die hypothese. Bednet is een vzw die zieke kinderen de kans biedt om lessen via de computer te volgen. Toen zij in 2016 van start gingen, maakte slechts één kind op de tien gebruik van Bednet omwille van een mentaal probleem. Vier op de tien deden dat omwille van kanker. Zes jaar later was dat al omgekeerd: nog één op de tien ‘Bednetters’ heeft kanker en vier op de tien hebben mentale problemen. In 2023 steeg dat in het middelbaar zelfs door naar vijf op de tien.

Als de evolutie in het langdurig ziekteverzuim op de middelbare scholen een voorbode is voor de toekomst, dan is dat slecht nieuws voor onze arbeidsmarkt. Ook in het veld merken psychologen en experten nog niet meteen een trendbreuk. “Ik doe deze job nu al zestien jaar en zie de mensen met burn-out-klachten niet bepaald ouder worden”, zegt psycholoog Marieke Impens, die als zaakvoerder van The Human Link gespecialiseerd is in chronische stress. “Het is eerder het tegendeel.”

Willemijn van Dommelen - die als partner bij Brain@Work.EU samenwerkt met bedrijven om ziekteverzuim tegen te gaan - beaamt dat. “Het grootste risico op langdurige ziekte zit al een tijdje niet meer énkel bij de werknemers boven de vijftig jaar. Ook voor het mentaal welzijn van twintigers en dertigers moet je tegenwoordig oog hebben.” De vraag rijst of de huidige generatie jonge werknemers meer aanleg heeft voor mentale problemen en langdurige ziekte dan de vorige generaties. Of speelt er iets anders?

In het tweede deel van ons onderzoek gaan we met experten op zoek naar het antwoord op de vraag: is de nieuwe generatie jonge werknemers écht zwakker dan de vorige?

De 54-jarige Jacob* werkt als IT-analist in een groot bedrijf. Daar verdient hij 5.425 euro, waarvan elke maand 3.277 euro op zijn bankrekening gestort wordt. “Zijn brutoloon is hoog, maar niet voor iemand met zijn profiel”, weet HLN-werkexpert Stijn Baert. “Maar op deze manier kan hij daar als single meer van overhouden.”

"Elke Belg moet weerbaarder worden.“ Generaal Frederik Vansina (60), de baas van het Belgische leger, heeft gezwegen sinds zijn aanstelling een klein jaar geleden. Maar nu neemt hij geen blad voor de mond. “Dat beloofde luchtafweersysteem moet er zo snel mogelijk komen. Wat als er een aanval vanuit het noorden op de haven van Antwerpen plaatsvindt? Of stel dat de Russen een raket gooien op Euroclear in Brussel, dat miljarden heeft bevroren?”

• Generaal Vansina, wat betekent het voor u om bij een geopolitiek kantelmoment aan het hoofd te staan van het Belgische leger?

Frederik Vansina: “Ik voel verantwoordelijkheidszin. Onze fundamentele rol is het beschermen van de bevolking. En we moeten in staat zijn om dat beter te doen dan vandaag het geval is. De eerste prioriteit, gezien de snel veranderende geopolitieke context, is het verhogen van onze paraatheid: meer inspanningen leveren om maximaal rendement te halen uit al onze beschikbare middelen zoals voertuigen, vliegtuigen en schepen, maar ook munitie en wisselstukken aanvullen en personeel rekruteren. Een andere belangrijke taak is bijdragen aan de nationale veiligheid: van het beveiligen van energielijnen, het versterken van de aanvoerlijnen naar het oosten vanuit onze havens en luchthavens, maar ook het beschermen van kritieke infrastructuur. Derde prioriteit is de capaciteiten van de Belgische defensie uitbouwen. Onze regering heeft dit – zo blijkt uit het regeerakkoord – gelukkig begrepen.”

• De geopolitieke context verandert met de dag. De Amerikaanse president Trump stelt zijn Oekraïnse ambtsgenoot Zelensky nu al voor als een dictator die de oorlog startte en lijkt het met Rusland op een akkoordje te gooien. Wat denkt u daarvan?

“Op politiek ga ik geen commentaar geven, maar wat ik bijzonder pijnlijk vind is dat Europa niet wordt uitgenodigd om mee aan tafel te zitten bij besprekingen over het einde van een conflict dat zich afspeelt op Europees grondgebied. Dit voelt als een vernedering. Een Ryanair-vlucht naar het westen in Lissabon duurt 2,5 uur en in dezelfde tijd bereik je Kiev in het oosten. Maar het is de harde realiteit. Moeten we ons daarover verwonderen? Als Europa militair weinig voorstelt, is het logisch dat er niet naar ons geluisterd wordt. De enige taal die Vladimir Poetin begrijpt is die van harde militaire macht en van afschrikking. Hij beschikt over 600.000 manschappen met oorlogservaring en heeft bovendien aangekondigd te willen opschalen naar een leger van 1,5 miljoen militairen. Poetin zegt duidelijk dat hij het uiteenvallen van de Sovjet-Unie beschouwt als de grootste ramp uit de Russische geschiedenis. Dit alles wijst erop dat Rusland expansieve ambities heeft. Daarom is het van essentieel belang dat Europa sterk genoeg staat om te voorkomen dat Rusland vroeg of laat de intentie zou krijgen een Europees land aan te vallen. Als een NAVO-lidstaat wordt aangevallen en artikel 5 in werking treedt, betekent dit dat ook België in oorlog is. Dit is iets wat iedereen goed moet beseffen. Elke Belg moet weerbaarder worden.”

• De Amerikanen laten ons aan ons lot over?

“De VS zullen geen deel uitmaken van een oplossing voor Oekraïne na een staakt-het-vuren. Er zullen geen Amerikaanse soldaten worden ingezet, dat is duidelijk aangegeven. Het is een terechte vraag waarom een land als de Verenigde Staten, met 350 miljoen inwoners, zoveel moet bijdragen aan de veiligheid van een continent met 450 à 500 miljoen inwoners dat bovendien uit tal van rijke landen bestaat. Europa kan nog steeds rekenen op de collectieve defensie en de NAVO-engagementen van de VS, met de nucleaire afschrikking als laatste redmiddel. Maar voor het eerst hebben de Amerikanen daar een belangrijke komma aan toegevoegd: ze benadrukken expliciet dat het dringend tijd is voor Europa om op eigen benen te staan. De Amerikanen gaan zich bezighouden met China. Daarom moeten wij als Europa ervoor zorgen dat Poetin met dat leger niets kan ondernemen tegen ons. Of in elk geval niets op het vlak van een frontale aanval. Ik heb ook geen kristallen bol. Maar wat we vooral moeten voorkomen, is dat Poetin op een dag overweegt om een Europees land aan te vallen. Dit kan alleen als hij beseft dat Europa zo sterk is dat een aanval zinloos zou zijn. Daarom moeten we investeren in defensie, met de hoop dat we die investeringen nooit effectief hoeven in te zetten. Het principe is vergelijkbaar met een brandverzekering: je betaalt ervoor in de hoop dat je er nooit gebruik van hoeft te maken.”

• En dus zal ons land miljarden extra moeten uitgeven aan defensie.

“België heeft zich in 2014, ondertekend door de Belgische premier, geëngageerd om binnen tien jaar voor defensie-uitgaven naar 2 procent van het BBP (de som van alle goederen en diensten die we jaarlijks produceren, red.) te gaan. In 2024 zitten we daar echter nog ver onder. De meeste NAVO-landen halen inmiddels de 2%-norm wel. Als chef Defensie van België merk ik in gesprekken met mijn NAVO-collega’s dat België door zijn bondgenoten met de nek wordt aangekeken. Het is moeilijk te verdedigen dat wij als land de voordelen genieten van het NAVO-hoofdkwartier en de Europese instellingen, die allemaal een enorme economische meerwaarde bieden, terwijl wij tegelijkertijd onze contractuele verplichtingen niet nakomen.”

• Hoe merkt u dat ons land met de nek wordt aangekeken?

“Op bijeenkomsten zie ik mijn buitenlandse collega’s in groepjes staan, terwijl ik er zelf vaak alleen sta. Dat is echt de realiteit (glimlacht). Ik kan daar wel tegen, maar het is allesbehalve aangenaam.”

• Waar zal het geld dat de regering u belooft naartoe gaan?

“Binnen de NAVO zijn er twee prioriteiten voor België: de uitbouw van een gemotoriseerde brigade en de aanschaf van meer F-35-gevechtsvliegtuigen. Door de strategische ligging van België, met belangrijke havens en luchthavens, vormt ons land samen met Nederland de voornaamste logistieke trechter voor de aanvoer van versterkingen en de afvoer van gewonden. Waar het geld naartoe zal gaan, is dan ook redelijk duidelijk. Het zal niet alleen geïnvesteerd worden in munitievoorraden en militaire capaciteiten zoals vliegtuigen en voertuigen, maar ook in personeel. Het is essentieel om voldoende nieuwe rekruten aan te trekken en ervaren personeelsleden te behouden. Daarnaast moet er geïnvesteerd worden in infrastructuur en de versterking van de cybercapaciteiten. Kijk je naar het oosten, dan zie je duizenden kilometers land met tanks, gevechtsvliegtuigen en andere militaire middelen tussen ons en Rusland. Kijk je naar het noorden, dan zie je vooral lucht en water. Ik noem dit de achterdeur van België, en die staat nog steeds open. Daarom is het van cruciaal belang dat er dringend een luchtafweersysteem wordt geïnstalleerd om deze achterdeur te sluiten en onze verdediging te versterken.”

• Het is drummen bij wapenfabrikanten. Moet alles ook in Europa aangekocht?

“Natuurlijk willen we Europees kopen, maar tijd is ook een belangrijke factor. Als de Europese industrie voor een bepaald materieel zegt ‘wij kunnen leveren binnen tien jaar’ en de Amerikaanse industrie voor hetzelfde materieel en dezelfde prijzen als wij kunnen leveren binnen twee jaar en de Israëlische binnen één jaar en de Zuid-Koreaanse binnen zes maanden, dan is dat toch iets om rekening mee te houden. Het is niet zo simpel, maar ik hoop wel dat iedereen beseft dat vorige week de alarmklok is afgegaan door de statements uit de VS.”

• Het besef dat ons land een luchtafweersysteem nodig heeft is vandaag groot, maar het is er nog niet. Hoe kwetsbaar zijn we intussen?

“Het moet er zo snel mogelijk komen, maar dat betekent in realiteit nog steeds enkele jaren wachten. Er zijn tal van potentiële doelwitten. Wat als er een aanval vanuit het noorden op de haven van Antwerpen plaatsvindt? Of stel dat de Russen zich richten op Euroclear (belangrijke financiële dienstverlener, red.), redeneren dat ons land daar miljarden van hen bevroren heeft en beslissen om één Kinzhal-raket op Euroclear af te vuren? Zou dat bij Trump – die zegt dat de VS geen hulp bieden aan landen die de 2%-norm niet halen – de toepassing van artikel 5 van het NAVO-verdrag uitlokken? Ik stel de vraag maar hé. In andere landen zoals Nederland, Frankrijk, Duitsland, Italië en Spanje zijn dergelijke locaties beter beveiligd tegen bepaalde dreigingen. In België is dat niet het geval. ”

• U zegt dat elke Belg weerbaarder moet worden. Wat bedoelt u daar concreet mee?

“Ik doel niet op spectaculaire maatregelen, maar we bevinden ons nu in een hybride oorlog, waarin bijvoorbeeld cyberaanvallen een realistisch scenario zijn. Een cyberaanval op het bankensysteem zou bijvoorbeeld kunnen betekenen dat digitale betalingen tijdelijk niet mogelijk zijn. In dat geval is het verstandig om een kleine hoeveelheid contant geld in huis te hebben. Een aanval op de drinkwatervoorziening zou tot verstoringen kunnen leiden, waardoor het niet onverstandig is om een basisvoorraad water, voedsel en medicatie in huis te hebben. Dit betekent absoluut niet dat we moeten hamsteren, zoals tijdens de coronacrisis met wc-papier gebeurde.

Voor Belgen klinkt dit vreemd, maar als ik met mijn collega’s uit Zweden, Finland of Noorwegen spreek, vinden zij dit volkomen normaal. Wij zijn gewend geraakt aan een just-in-time-maatschappij, waarin alles op afroep beschikbaar is. We bestellen iets bij Bol.com en verwachten dat het de volgende dag voor onze deur staat. Maar dat denkpatroon zal moeten veranderen. Eén ding staat vast: in Oekraïne maken mensen zich op dit moment niet druk over dit soort zaken. Voor hen draait het nu om de vraag ‘overleef ik de nacht zonder dat er een raket op mijn huis valt?’”

https://nl.socialisme.be/100266/de-wever-en-arizona-willen-me-9-tot-12-jaar-langer-laten-werken-dat-hou-ik-niet-vol

Het fiscaal voordeel van een tweede woning verdwijnt. Spontaan denkt men dan aan bezitters van een luxeloft in Knokke, aan sterke schouders. Maar wat met de bescheiden spaarder die met een lening een huis kocht om te verhuren? “Dit type huisbaas wordt hard getroffen”, voorspellen experts. “Zijn inkomsten kunnen zo met 1.600 euro per jaar zakken.”

Het zat eraan te komen: de afschaffing van het belastingvoordeel voor een tweede woning door de nieuwe regering. Want voor een eerste woning is dat voordeel er níét. Bovendien moeten de sterkste schouders meer dragen, enzovoort. Maar! De groep Belgen die zo’n tweede pand bezitten, is zeer divers. En het zijn heus niet allemaal eigenaars van een luxueuze chalet met zwembad, weten ze bij belangengroep ‘Verenigde Eigenaars’. Directeur Katelijne D’Hauwers schetst wie óók door deze verandering getroffen wordt.

“Kleine verhuurders. Mensen die nog niet gepensioneerd zijn, eerder 40 tot 50 jaar oud. Ze hebben bijvoorbeeld 100.000 euro geërfd van een overleden ouder en denken: ‘Ik leen nog 100.000 euro bij en ga daarmee een studentenkot of appartementje kopen om te verhuren. Later kan dat naar onze eigen kinderen gaan.’ Het zijn mensen met ondernemingszin, die met hun spaarcenten risico’s durven nemen. Want of je de lening kan afbetalen met huurinkomsten is altijd af te wachten: er kunnen onverwachte kosten opduiken.”

Ook de huurders zijn bij dit type particuliere huisbaas gebaat. “Vaak zijn het menselijke en betrokken verhuurders”, zegt D’Hauwers. “Ze nemen hun telefoon op wanneer de huurder op zondag een probleem heeft met de chauffage. Ze komen met een reservesleutel als de huurder zich in de nacht heeft buitengesloten. Kan de huurder een maand niet betalen, dan geven ze krediet. Akkoord, niet elke huisbaas zit zo in elkaar, maar zo zijn er toch véél. En alleszins doen ze meer dingen gratis dan je bij een verhuurfirma of projectontwikkelaar kan verwachten. Chauffage kapot op zondag? De firma neemt niet op. Sleutel kwijt? Probleem van de huurder. En als er één maand niet betaald wordt, wordt er naar de vrederechter getrokken. Het is een business. Terwijl verhuren van mens tot mens vaak wél nog gepaard gaat met begrip en geduld.”

Vanuit die groep ‘kleine huisbazen’ hebben de Verenigde Eigenaars de voorbije dagen verschillende paniektelefoons gekregen, vertelt D’Hauwers. Over dus die afschaffing van de intrestaftrek van leningen voor tweede eigendommen. Bij organisaties als Test-Aankoop becijferden ze al de impact: “Het verlies kan oplopen tot méér dan 1.000 euro per jaar”, klinkt het.

• “Lawine” aan nieuwe maatregelen voor kleine verhuurders

In een simulatie van fiscaal expert Koenraad Tranchet, gebaseerd op een niet-geïndexeerd KI van 1.000 euro en een geïndexeerd KI van 2.244 euro, kwamen we uit op een verschil van circa 1.600 euro (zie tabel hieronder). Een verhuurder van een pand van courante grootte kan dus jaarlijks 1.600 euro minder inkomsten hebben. Bovendien was niet meteen duidelijk op welke periodes deze wijziging van toepassing is. Daarover werd minister van Financiën Jan Jambon (N-VA) vandaag nog geïnterpelleerd. Hij bevestigde dat de maatregel voor lopende leningen geldt, maar niet met terugwerkende kracht voor 2024. “Dat zou onwettelijk zijn”, aldus Jambon. Een woordvoerder liet weten dat de afschaffing er komt voor de inkomsten van dit jaar, die volgend jaar in de belastingaangifte worden ingediend (inkomsten 2025, aanslagjaar 2026).

D’Hauwers: “Er is grote ongerustheid, zeker bij mensen wiens lening op het scherp van de snee berekend is. Dat zijn er véél. Deze maatregel komt bovenop de lawine die ze de voorbije jaren al moesten slikken. Dubbel glas, dakisolatie, vanaf 2028 de huur niet meer mogen indexeren bij een te laag EPC en vanaf 2030 zelfs níét meer mogen verhuren. En vind tegenwoordig maar eens een betaalbare vakman die ook tijd heeft.” Kortom, de kopzorgen van de verhuurder worden er niet minder op.

D’Hauwers: “Dit had anders aangepakt kunnen worden. Je had een uitzondering kunnen maken voor mensen die hun tweede woning willen verhuren. Zoiets valt gemakkelijk te controleren: huurcontracten moeten tegenwoordig geregistreerd worden en je had kunnen afdwingen dat er voor minstens negen jaar verhuurd moet worden. En voor die groep had de overheid wat milder kunnen zijn dan voor de mensen met een weekendverblijf dat ze zelf gebruiken.” Want uiteindelijk zal de huurmarkt hierdoor nog verder krimpen en de prijzen zullen stijgen, voorspelt D’Hauwers: “Terwijl er tegelijk door de regering op gehamerd wordt dat er meer betaalbare huurwoningen moeten zijn. Jammer.”

Op B4 wordt momenteel gezegd dat B2 was opgericht tegen de censuur van B1 maar vervolgens gestolen door extreem linkse mods.

Dat is manifest onwaar.

Ik heb B2 opgericht met mijn oud account OCELOT525 als persoonlijke zoo van gebannede B1 gebruikers.

Ik heb autisme en had toen nog geen vriendin en was gestressed na het werk. Na een paar maanden was ik het beu en heeft grimbeertdedas er zijn kindje van gemaakt.

Er is dus helaas geen rechts heroïsch verhaal achter B2.

Omg ik zet de tv op. Normaal gezien elke zondag morgend krijgen we tussen 10u en 11u een christelijke kerkdienst te zien. Nu een moskee met biddende mensen. Denk je nu echt dat die gemeenschap naar jullie zender gaat kijken. Ze hebben hun eigen kanalen. Val de mondiale Belg er Nie mee lastig. Ik vind dit schandaalig. Dank u vrt.

https://www.demorgen.be/beter-leven/jongeren-worden-veel-gepamperd-in-onze-maatschappij-ik-vind-dat-we-weer-wat-strenger-met-mensen-mogen-omgaan~b6243867/?referrer=https://myprivacy.dpgmedia.be/